AHA

eg var altså ein svipptur innom besten og besto, men likte dårleg at mor mi og far min skulle på aha-konsert utan at eg fekk vera med. då far min gjorde seg klar til å reisa, smatt eg inn i baksetet utan at han merka det, slik at eg fekk meg ein tur til ålesund, eg òg. då far min omsider la merke til meg (omtrent ved huset til han ole mekkal), var det for seint å snu.

konserten var ei retteleg storhending. publikum møtte opp i hundrevis, men heldigvis hadde reiseleiaren funne ut at det var lurt å stilla seg i kø tre timar før portane vart opna. det fyrste orkesteret var nokre unge musikantar frå oslo, som ikkje utmerka seg på anna vis enn ved å ropa "har dere det bra?" tre gonger. einaste lyspunktet var skjorta til trommisen. deretter kom det ei trubadurinne frå romsdal, som tralla og song i minst to timar. aha kom på scenen like før midnatt, og spelte ein del svisker. på kvar song gjekk morten harket teatralsk opp i falsett, medan han dansa like grasiøst som eit trafikkskilt med stivkrampe. publikum var naturleg nok i ekstase, og stemninga steig endå meir då mor til john arne riise kom fram for å kora på "east of the west of the sun". midt i konserten spelte dei ti-tolv songar ingen hadde høyrt før, før dei tok til vitet og spelte den eine songen publikum hadde betalt for å høyra, "take on me". her vart det sett ny sunnmørsk rekord i kor mange personar som samstundes nesten kom opp på den lysaste tonen i refrenget.

etter konserten kom arrangementsansvarleg opp på scenen for å gje alle musikantane eit bokmerke med bilete av edvard hoem.