SYLVGUTANE

i kveld var eg og far min på konsert med sylvgutane, koret mor mi er med i. far min sovna med ein gong, og gjekk glipp av ei storhending. etter ei opning der alle i koret etter beste evne rasla med lyklane sine, kom den eine kvitingen etter den andre fram på scena. mor mi gjorde ikkje stort av seg - eg trur ho mima store delar av konserten, og utmerka seg mest ved å vera gravidast i koret. det einaste negative med konserten var at det var litt mykje springing på songarane.

på programmet stod alle jolesviskene som finst, gjerne med svensktopp-inspirerte solistar. sjeldan har innsats, tekst og songtittel passa betre saman enn då dirigenten song solonummeret "himmel og hav". etter konserten fekk dei ståande applaus, og eg reknar med at avisene vert fulle av lovord dei neste dagane.