OPPSUMMERING

me er attende i heimlandet, og roar ned med nokre dagar hjå besten og besto før me fer heim til sunnmøre. det er kanskje greiast å runda av tur-rapporteringa med nokre oppsummerande tankar, i relativt tilfeldig rekkjefylgje.

gode samtalar. eit av måla med turen var å friska opp den gode samtalen. desse døma skulle vera prov på at det gjekk bra:

(på turistkontoret i dubrovnik)
- do you have guided walks through the city?
- no.
- you don't have guided walks?
- no.
- but it says in our guidebook that you have guided walks?
- does it?
- yes.
- well, we don't have them.
- ok. what do you recommend that we do here?
- well, we have guided walks through the city.
- akkurat.

(på stranda i dubrovnik. me finn roen, og vert avbrotne av ein gal og frittgåande flatansikthund. eigaren, ei ung engelsk dame som har same klessmak som begge bestene mine tilsaman, nappar han vekk. far min ser ikkje verdien av at eg får flatansikthundar strødd opp i ansiktet, og finn fram den høflege stemma si:)
- i don't think dogs are allowed on the beach. but ...
- yes, they are.
- no, it says ...
- YES, THEY ARE!
(ho går nokre meter, og snur seg:)
- YES, THEY ARE!
- akkurat.

(i ein restaurant i dubrovnik. me slit med å lesa menyen, som er skriven på eit lokalt språk)
- these dishes are all meat dishes, right?
- yes.
- and what kind of meat is this?
- it's... it's ... he's a friend of the cow.
- eh ... is it a male friend?
- yes!
- akkurat.

(i ein annan restaurant i dubrovnik)
- how would you like your potatoes?
- i would ...
- would you like them with other vegetables, like carrots and stringbeans?
- akkurat.

(overalt)
- do you speak english?
- no.
- akkurat.

språk. eit anna mål var å læra litt språk. utbyttet var som venta - to ord på spansk (fresa og frigorifico), og eitt nytt på engelsk - approximatively.

underhaldning. det er viktig med god underhaldning når ein er på tur med foreldra mine, og sidan dei er relativt knipne på pengane, er gateartistar viktigaste artistkategorien. me såg mykje interessant, og gjev heiderleg omtale til gitaristen som likna på sissel benneche osvold (det såg ut som om ho song og spelte gitar, men me høyrde ingenting, sjølv om ho stod berre to-tre meter frå oss), han som likna på djengis khan (han hadde rett nok pause, så me veit lite om kva han gjorde for pengane), to musikarar med enormt mange strengar på gitaren (dei hadde rett nok eit avgrensa repertoar - både song nummer ein og fire var scarborough fair), og gitaristen på stranda i dubrovnik (som berre hadde éin song på repertoaret).

i ein klasse for seg stod likevel stokkemannen, som balanserte ti-tolv spaserstokkar på eine armen, og som stoppa uvitande ungar for å balansera stokkane på dei, og kattemannen, som var kledd som ein idiot, og som balanserte to kattar på skuldrene sine.

lookalikes. me såg mange lookalikes, og hugsar ikkje alle her, men tek i alle fall med desse: kjetil tøn, liv ullmann, jon grepstad, jan magne dahle og steinar knapstad, pluss ein som ikkje likna på jahn teigen likevel. me såg òg ein som likna på pål anders ullevålseter, men det viste seg å faktisk vera pål anders ullevålseter, og då høyrer han vel ikkje heime i lookalikes-kategorien.

bohemar. i dubrovnik var me plutseleg i eit område som reiseføraren omtala som bohem-strøket. visuelt var det lite som skilde folk der frå folk i nabolaget, så me brukte i staden tida på å finna ut om me har nokre bohemar i omgangskrinsen. me kom fram til at det nærmaste måtte vera tante I i trondheim.

mot slutten av turen spurde eg meg sjølv om det frista å busetja seg i spania. eg kom fram til at det gjer det ikkje, sidan eg då måtte snakka spansk, og det gjer eg jo ikkje, og eg måtte òg eta ein del oliven, og det er jo sjølvsagt heilt uaktuelt.

me kan ferie.