HÅR

i ein halvgod freistnad på å ikkje skilja seg ut i nabolaget er far min og mor mi usamde om det meste. den siste tida har det vore til dels krasse ordskifte om kva frisyre eg skal ha.

mor mi meiner at hår er ein uting, og ser helst at eg klipper meg kvar fjortande dag. far min, derimot, er klinkande klar på at håret skal veksa fritt over heile kroppen. unntaket er at han går med på at eg av og til kan stussa panneluggen, sidan det er litt upraktisk at utsikta vert hindra av feitt hår. så langt har far min fått siste ordet. eg har difor fått nokre ekle krøller i nakken, som gjer at dei andre ungane på babysymjinga ler av meg, og spør om eg skal på audition til ei av jenterollene i "huset på prærien". eg svarar nei, og då ler dei merkeleg nok endå meir.

det eg treng no er gode argument til neste krølle-debatt med far min.